To męska, prosta zupa z soczewicy, więc tekst jest jak do faceta Kiedy bohaterowie fantastycznych historii à la Władca Pierścieni, czy Gra o Tron podróżują przez „baśniowe”, czy historyczne światy, to nie odżywiają tylko się tajemniczymi „racjami podróżnymi”. Zachodząc do miejskich, czy przydrożnych szynków, to nie spożywają tylko alkoholu, pieczonych ziemniaków, dziczyzny i własnych zębów. Łatwy do przyrządzenia gulasz byłby świetnym rozwiązaniem, ale gospodarzom najłatwiej byłoby ugotować zupę, nad którą nie potrzeba długo się modlić. Taką, która jest śmiesznie tania — gdyż można ją ugotować bez włażenia do kurnika/lasu po mięcho. Taką na przykład zupę z soczewicy.

Choć dziś jest to jedna z ulubionych zup mięsosceptyków. Soczewicową zajadali się łaknący krwi rzymscy legioniści. Tysiące lat wcześniej najadali się nią w Syrii, na Bałkanach, Egipcie… Zachwalał ją Arystofanes! W Biblii, w Księdze Rodzaju, zajadał się nią Jakub. Co więcej! Przecież to sam Elrond z Rivendell powiedział do swojej córki Jedz zupę z soczewicy i nie marudź, bo dobra jest i zdrowa! Tak było! Tru story, bro! Jak się domyślacie, była dość popularna. Dzisiaj też jest. Cały Bliski Wschód, Grecja, a nawet i Niemcy sobie ją chwalą.

Poziom skomplikowania wykonania tej zupy jest praktyczne żaden. Jest to jedna z najprostszych zup w historii sztuki kulinarnej! W dodatku szybko się robi. Z tego powodu, nawet na szybko, w kryzysie głodu jesteś w stanie ją sobie upichcić.

Dobra, dość teorii.

Prosta zupa z soczewicy

Do przygotowania zupy, gospodarzu potrzebujesz

• soczewica czerwona (250 g. ile to jest, znajdziecie w przeliczniku)
• cebula (2 duże) – dużo? Bardzo dobrze, tak ma być.
• papryka, czerwona (1 szt.)
• ziemniak (1 duża sztuka, lub 2 średnie, lub 4 małe, 8 maleńkich… w sumie, to możecie zrezygnować, ale ja nie rezygnuję)
• marchewka, ale nie marcheweczka (2 szt.)
• pomidor (najlepiej z własnego ogródka, proszę zerwać 3 sztuki), może być też puszka pomidorów
• czosnek (trzy ząbki)
• przecier pomidorowy
• oliwa
• przyprawy: oregano, sól, pieprz, liście laurowe, gałka muszkatołowa (ktoś się orientuje, kim był Muszkatołow?)

Kiedy już zgromadzisz potrzebne składniki, przystępujemy do procesu tworzenia. Poczuj tę jedność z każdym innym kucharzem, w każdym innym miejscu i czasie, który jak ty postanowił ugotować zupę z soczewicy! Gdzieś tam w skwarze Aten w roku 234 p.n.e., niejaki Heraklides, uroczy mąż z łysinką, bierze kociołek i…

W kostkę pokrój wszystko, co widzisz przed sobą! Serio, jeśli dasz radę, to pokrój nawet przyprawy. Do gara wlej oliwę. Jak ta się nieco podgrzeje, wrzucamy cebulę i niech się szkli. Siekamy czosnek. Nie przeciskajcie go. Po co brudzić dodatkowe narzędzia? Do gara. Razem niech się na małym ogniu smażą. W tym czasie mamy czas na ogarnięcie ziemniaków, papryki i marchewki. Drobna kostka. Jak już ją mamy, to dodajemy do cebuli i czosnku. Nie czekając na nic — dodajemy soczewicę. Mieszamy chwilkę. Tak… o niczym nie zapomniałem…

Jest to zupa, wypadałoby uwzględnić w przepisie wodę. Przyszła więc i na nią kolej. Wlewamy jej tyle, ile nam się podoba. Ma być wodnista, czy gęsta? Więc wg uznania, zawsze można sobie jej dolać podczas gotowania. Zwiększamy ogień i mieszamy co jakiś. Gotujemy zupę do miękkości warzyw. W tym czasie powinniśmy mieć już posiekane pomidory, pamiętajcie — zdejmijcie z nich skórkę (jeśli nie są z puszki).

Kiedy już wszystko zmięknie, do gara trafia reszta składników — pomidory, przecier i przyprawy.

Nie bójcie się przypraw. Oregano niczym czarodziej — pół garści, pieprzu szczodrze, soli jak dla siebie, no i aromatyczna gałka. Ja mam zawsze problem z przyprawianiem. Wtedy wołam żonę. No ale pisałem, nie bójcie się przypraw. Jak już wszystko doprawicie, niech sobie pyrkocze na ogniu jeszcze z 15 minut. I masz zupę godną wojownika z areny w Kapui! Warto Soczewicową konsumować mając obok na talerzyku ser feta i oliwki. 

Jeśli jest jeszcze miejsce albo macie ochotę jeszcze na jakiś mały grzech, to polecam czekoladowy sufflet z malinami mojej żony

Smacznego moi mili,